Sinds 2014 is het voor grote ondernemingen in Europa verplicht om niet-financiële en diversiteitsinformatie openbaar te maken. De Non Financial Reporting Directive (NFRD) verplichtte bedrijven om jaarlijks te rapporteren over vier thema’s: milieu, sociale en personeelsaangelegenheden, mensenrechten en de bestrijding van corruptie. Externe verificatie van deze rapporten was echter niet verplicht.
Door de jaren heen werd duidelijk dat deze richtlijn tekortschot. Gebruikers van de rapporten, zoals investeerders en maatschappelijke organisaties, vroegen om meer en betere informatie. Daarnaast bleek dat de richtlijn onvoldoende impact had op duurzame ontwikkeling. Enkele knelpunten waren het ontbreken van verplichte standaarden, vage beoordelingscriteria en een gebrek aan verplichte controle.
Om deze tekortkomingen aan te pakken, werd eind 2022 de NFRD vervangen door de Corporate Sustainability Reporting Directive (CSRD). Deze richtlijn verplicht meer bedrijven om gestandaardiseerde, zowel kwalitatieve als kwantitatieve, informatie te rapporteren. De rapportage moet zowel toekomstgericht als retrospectief zijn. Om aan de informatievereisten van de CSRD te voldoen, dienen de European Sustainability Reporting Standards (ESRS) gehanteerd te worden. Deze ESRS bepalen de inhoud en vorm van het duurzaamheidsrapport
Een centraal element in de CSRD-rapportage is de dubbele materialiteitsanalyse. Dit betekent dat bedrijven zowel hun impact op de maatschappij (impact-materialiteit) als de impact van duurzaamheidsfactoren op hun financiële situatie (financiële materialiteit) in kaart moeten brengen.
De kwaliteit van het duurzaamheidsrapport dient ook door een externe verificateur beoordeeld te worden.
Meer informatie
- Over de doelgroep, toepassing en verplichtingen van CSRD: Website van FOD Economie
- Over de ESRS: Website van EFRAG